Türkiye, Mayın Yasağı Anlaşması’na 25 Eylül 2003 tarihinde katıldı ve 1 Mart 2004 tarihinde de Taraf Devlet oldu.
Mayın kullanımı: İlk kez 1956 ve 1960; daha sonra 1991 ve 1998 yılları arasında başta sınır bölgeleri olmak üzere iç bölgelere Anti-personel Karamayını döşendi.
Üretim ve Transfer: 1996’da Anti-personel Karamayını üretimi durduruldu.
Stoklama ve İmha: 2011’de stoklarda bulunan 3 milyon Anti-personel Karamayınının imhası tamamlandı.
Araştırma ve Eğitim İçin Elde Bulundurulan Mayınlar: Araştırma ve eğitim için elde 9 bin 303 adet Anti-personel Karamayını bulunmaktadır. (Genel eğilim 1000 adet ve altıdır).
Toprağa Döşeli Mayınlar: Toprağa döşeli 1 milyona yakın mayın bulunmaktadır.
Mayın olduğu bilinen iller: Ağrı, Ardahan, Batman, Bingöl, Bitlis, Diyarbakır, Gaziantep, Hakkari, Hatay, Iğdır, Kars, Mardin, Siirt, Şanlıurfa, Şırnak, Tunceli ve Van.
Misket bombaları ve savaştan arta kalan diğer patlayıcılar: Türkiye'de, başta patlamamış savaş gereçleri (UXO) olmak üzere, savaştan arta kalan patlayıcılar (ERW) da önemli bir sorundur.
Mayın Vakaları Ve Kurbanlar: Mayın/IED ve ERW kayıplarına ilişkin toplam sayı bilinmiyor. İçişleri Bakanlığı'nın 1984-2009 yıllarını kapsayan raporuna göre, mayın vakalarında, 1.269 kişi yaşamını kaybetmiş (625’i güvenlik personeli; 644’ü sivil) ve 5.091 kişi yaralanmıştır.
Mayınsız Bir Türkiye Girişimi verilerine göre, Türkiye'nin Sözleşme'yi imzaladığı 2004 yılı ile 2017 yılları arasında 1.138 kişi anti-personel karamayını ya da savaş artığı patlayıcılar nedeniyle yaşamını yitirdi, sakat kaldı. Bu sayı her 4 günde bir, bir mayın ya da savaş artığı patlayıcı vakasını göstermektedir.